BKK kumpulan 22-11-2003       door Zwaan de Vries

Vanaf de gang, waar Sjors en ik de ingang bewaken, horen we Alex de dag openen. Als eerste vertelt Erna Smith-Broers haar levensverhaal. Ook op de gang is duidelijk dat binnen een rasvertelster de aanwezigen weet te boeien. Als Alex de gang overneemt komt voor mij de tijd Erna ook te zien.
Ze vertelt met verve en de kracht van haar geheugen dat tot in de details anekdoten van heel verre tijden weet te memoreren, wekt ontzag. “Bulletje en Bonenstaak, Ot en Sien, liedjes uit Kun je zingen, zing dan mee, de dag indeling van haar kinderjaren. Een kwartje voor een goed rapport en de geur van Life-boy zeep, komen tot leven. Evenals het publiek dat onder “ja en oh en juist, dat klopt, zo was het “en dergelijke uitingen van herkenning tot leven schijnt te komen, terug in de tijd waar Erna over praat. Een zaaltje branieschoppers en plannetjes smedende ondeugende meiden in plaats van de vele grijze hoofden.
Erna schildert een levendig beeld van de goede en slechte tijden rondom Semarang. Hoe zij haar vader voor het laatst zag, haar moed om illegaal les te geven en hoe ze deze mogelijkheid weer verloor. Over de gevangenis van Semarang en de bloedige gebeurtenissen die zich hebben voorgedaan. Haar zeker niet luxueuze bootreis naar Nederland, opgewacht door koningin Juliana en minister Klompe, omdat ze in januari 1958 het eerste schip waren dat jaar.
Zie de maan schijnt door de bomen is nu een realiteit. Iets dat op die groene weelderige eilanden onvoorstelbaar leek. We horen een prachtig gedicht ter  ere van haar ouders en tegen het einde zijn het niet alleen de Semarangers die elkaar vinden. De korte pauze biedt volop gelegenheid  aanvullend, bevestigend en corrigerend , uit te wisselen. Dank je wel, Erna! 

Een sprong door de tijd naar de Indische Na-oorlogse Generatie. Pierre Goossens leidt ons door de sferen van zijn jeugd, die hij heeft gevat in gedichten. Om het sferische karakter te ondersteunen laat Pierre ons ook muziek horen die voor hem veel heeft betekend. Wij maken  de reis mee van het anekdotische relaas van Erna naar de meer introverte momenten waar Pierre ons deelgenoot van maakt. Minder hoorbare herkenning, maar hier het verwijlen in een binnenwereld.
Een greep uit Pierre’s titels geven de afwezigen op die dag wellicht een idee van deze reis. Pierre zegt hier zelf over:”Ik voel mij meer bevrijd en steeds meer bondgenoot . Ik kan mijn inzichten nu doorgeven en voel mij geen slachtoffer meer”.
Kind, over de verzoening met de ouders. De maan, over de vader, Bevrijd over het kind dat vleugels kan krijgen. Hengelen naar geluk. Pierre’s fans mogen dan ook blij zijn dat hij een bundeling van zijn werk in het vooruitzicht stelt. Bedankt Pierre om mee te mogen gaan op je moedige en kwetsbare reis.

En dan geheel in het heden aangekomen in de ruimte die nu ingenomen is door de geuren uit Fietje’s pannen vormen we de rijen voor de maaltijd. Wat is toch het geheim van die typische Fietje-smaak? Heerlijk en bedankt, Fietje!

De beurt aan Titia Tarenskeen. Zij neemt ons mee naar de tijd van haar oma. De tijd van Tempo-Doeloe. Met Titia hebben we te maken met een stuk one-woman show van de bovenste plank. Titia’s vitaliteit, professionaliteit en voelbare ervaring, mengt zich op een unieke wijze met haar door en door Indische warme persoonlijkheid. Titia vertelt, speelt, danst en zingt. Ik weet zeker dat ik niet overdrijf als ik concludeer dat wij allen genoten en het wel zeer betreurden toen het voorbij was. Graag hadden wij wat langer in Titia’s wereld willen verblijven. De voorbije woorden, klanken en geuren en ook in dit verhaal, de oorlog die zijn ruimte opeist. We eindigen met een blik naar de toekomst, Titia stelt ons voor aan haar  kleinkind Raja. De verhalen zullen voortleven! Titia, wat was het fijn met je, bedankt!

Zoveel ervaringen laten hun sporen na. Sommige zijn minder gewenst dan andere. Er zijn ervaringen die hardnekkig om aandacht schreeuwen, ook al willen we gewoon doorgaan. Sommige gaan ons dan pijn bezorgen of belemmeren onze mobiliteit. De beroemde, beruchte blokkades dienen zich aan. Gelukkig zijn er wegen te vinden die naar doorstroming voeren.
Roos Blijlevens heeft van de studie naar deze wegen haar passie gemaakt. Zij laat ons kennis maken  met “Shiatsu”. Deze techniek bedient zich van dezelfde basiskennis zoals accupunctuur en de TCM( Tiachi, Tionde, Chinese Geneeskunde), maar werkt voornamelijk door vingerdruk op het lichaam.
De weg die Roos heeft afgelegd om deze massage techniek en het daaraan ten  grondslag liggende mensbeeld, is indrukwekkend.
Alex mag de vruchten van deze kennis ondergaan en wij kunnen jaloers toekijken terwijl de nek van Alex zich ontspant. Heerlijk Roos dat je ons meenam in je enthousiasme. Bedankt!

De dag loopt ten einde. Alex en Florine spraken de diverse onderdelen aan elkaar, Erin zorgde voor de bloemrijke afsluitingen voor de gasten.
En dan tot slot ZINGEN uit volle borst! Fantastisch dat Titia ons kwam begeleiden met accordeon. Wie wordt de volgende? En Wim schoot toch (gelukkig maar) uit zijn stoel om ons vriendelijk, maar direct op het juiste melodische spoor te zetten als we de weg dreigden kwijt te raken. Fijn Wim.
Dank aan iedereen die actief dan wel passief bijdroeg aan de sfeer. Niemand kan gemist worden, we doen het met zijn allen. Een goede tijd gewenst en tot de volgende keer.

Zwaan de Vries.