BKK kumpulan 26-6-2004       door Erin Anderson

Toen ik om een uur of negen bij de Brink aankwam, leek het van buiten nog geheel uitgestorven, maar binnen gekomen gonsde het reeds van leven. De Hornung Brothers waren volop bezig met het opstellen en testen van hun instrumentarium en de zoals we het noemen “de Siahaya tafel”was al redelijk bezet. Ook de heer van den Broek, onze gastheer was al aan het koffieschenken. Om een uur of half tien kwam Alex met de boekhouding en kon de kassa bemand worden. Na het verwelkomen van de gasten en sprekers opende Alex om circa 11.10 uur deze dag met een warm welkomstwoord . Ondanks we de Pasar Malam Besar net een week achter de rug hadden, waren er toch zo’n 70 à 80 bezoekers in de zaal. Door allerlei redenen konden enkelen die dag niet komen , maar er waren ook mensen die speciaal voor onze gastspreker Frank van den Berg waren gekomen. Alex nam het programma door. Na de gastsprekers en de lunch zouden de gebroeders Hornung optreden en bestond de gelegenheid tot een dansje. Aangezien het dit jaar schrikkeljaar was, mochten de dames de heren om een dansje verzoeken. Ook Herman Bussemaker zou ons van de laatste ontwikkelingen inzake het NIOD onderzoek op de hoogte brengen

Na Alex was het woord aan Frank van den Berg, die ons naar eigen zeggen op een uurtje ongeregeld zou trakteren.

Frank ging als jonkie van negen maanden het kamp in . Hij heeft strafrecht gestudeerd en is als zodanig nog steeds werkzaam. Op latere leeftijd heeft hij uit eigen behoefte hypnotherapie gedaan omdat hij geen vat kreeg op zijn jeugdherinneringen. Hij zocht herinneringen uit het kamp maar kwam niet verder dan beelden van de boot die hem naar Nederland bracht. In zijn verhaal kwamen allerlei psychologische termen aan bod  en werden we via de Griekse oudheid met verschillende namen zoals. Freud, Jung, Mesner, Brand en vele anderen geconfronteerd. Helaas was het bij hem niet gelukt via hypnotherapie beelden uit het verleden op te roepen. Wel kan herbeleven van traumatische ervaringen soms minder prettige kanten hebben. De beelden uit het kamp die hij herbeleefde , maakten dat hij voor zichzelf het idee kreeg dat hij er echt geweest was. Na nog meer voorbeelden met humor gebracht, sloot hij zijn lezing af met enkele boeddhistische stadia om het leven te aanvaarden:

1. kijken 2. glimlachen.3. omarmen  4. vereniging.

Ook raadde hij ons een boek aan van Mark Epstein: Barsten zonder te breken. Na een korte pauze  gaf Florine het publiek de gelegenheid tot het stellen van vragen dat door o.a. Herman Bussemaker met een vraag over Bill Clinton en parallelle persoonlijkheden werd gehonoreerd. Ook Alex wilde gerustgesteld worden omtrent zijn angsten uit het verleden.

Om 12.35 werden we op humoristische wijze door Joop Lefrandt vergast op verhalen uit Indië. Joop werd in 1933 daar geboren en begon met  het zingen van een liedje van verlangen en kreeg al gauw de zaal mee met meer vertrouwde liedjes uit Indië. Hij vertelde over zijn ouders, haalde leuke herinneringen op. Uit zijn knapzak haalde hij oude Indische spulletjes en spelletjes tot groot vermaak van het publiek. Toch was niet alles rozengeur en maneschijn. Aan Joop’s onbezorgde jeugd  kwam door de Japanse inval een einde. En daarmee ook het slot van zijn verhaal.

Na de voortreffelijke maaltijd van Fietje kwam Herman aan het woord over de nieuwste ontwikkelingen bij het Niod over Schade en Rechtsherstel dat mede door onze handtekeningenactie van vorig jaar leidde tot een uitbreiding van het onderzoek hierover in zoverre dat de Bersiaptijd erbij wordt betrokken.

En toen was het tijd voor de muziek van de gebroeders Hornung. Samen met ons aller Wim Young heeft de zaal mee kunnen zingen, waarbij ik moet zeggen dat de teksten van de twee muzikanten nogal verschilden waardoor er zo af en toe een Babylonische spraakverwarring ontstond. Maar dat mocht de pret niet drukken. Tot slot werd er op de evergreens van de Hornung Brothers  gedanst en sloten we om 17.00 uur de dag af.